در زندگے زخم هايے هستــ كه مثل خوره روح را آهسته در انزوا مے خورد و مے تراشد. اين دردها را نمے شود به كسے اظهار كرد، چون عموما عادتــ دارند كه اين دردهاے باورنكردنے را جزو اتفاقاتــ و پيشامدهاے نادر و عجيبــبشمارند. و اگر كسے بگويد يا بنويسد، مردم بر سبيل عقايد جارے و عقايد خودشان سعے مي كنند آن را با لبخند شكاكــ و تمسخرآميز تلقے بكنند: زيرا بشر هنوز چاره و دوايے برايش پيدا نكرده و تنها داروے آن فراموشے به توسط شرابــ و خوابــ مصنوعے به وسيله افيون و مواد مخدره استــ. ولے افسوس كه تأثير اين گونه داروها موقتــ است و به جاےتسكين پس از مدتے بر شدتــ درد مے افزايد!!!
"صادق هدايت برگرفته از كتاب بوف كور"
رکسانه در تاریخ 1390/11/15/6 و 3:25 گفته :
اگر تنهاترین تنها ها شوم باز هم خدا هست.او جانشین تمام نداشته هایم است.....
وب خوبی داری.من لینکت کردم.شما چی؟منو لینک می کنید؟
رکسانه در تاریخ 1390/11/15/6 و 3:25 گفته :
اگر تنهاترین تنها ها شوم باز هم خدا هست.او جانشین تمام نداشته هایم است.....
وب خوبی داری.من لینکت کردم.شما چی؟منو لینک می کنید؟
برای دیدن نظرات بیشتر روی شماره صفحات در زیر کلیک کنید
اگر تنهاترین تنها ها شوم باز هم خدا هست.او جانشین تمام نداشته هایم است.....
وب خوبی داری.من لینکت کردم.شما چی؟منو لینک می کنید؟